Pingyao

Dag 11: Reisdag naar Pingyao

Vandaag mochten we dan toch op weg naar het kleine, traditionele Pingyao. Na alle gedoe met de tickets van tevoren, zagen we er al aardig tegenop om in eerste instantie een goede 5 uur in de trein te staan en vervolgens nog weer anderhalf uur in de volgende trein.
In de ochtend richting het station gegaan, al was dat wel iets later dan gepland, aangezien het inpakken wat meer tijd kostte dan verwacht. Eenmaal aangekomen op het enorm drukke station van Beijing, zijn we op zoek gegaan naar de e-ticket pickup terminals. Deze hadden we van tevoren al gespot en daar kon je zelf je online gekochte tickets ophalen. Na een tijdje tussen de Chinezen door manoeuvreren, kwamen we aan bij de pickup terminals. Toen we eenmaal aan de beurt waren, bleek dat je je ID moest scannen, aangezien je ticket gelinkt is aan het documentnummer van je paspoort/ID. Onze Nederlandse paspoorten werkten natuurlijk niet, dus moesten we alsnog in de veel te lange rij staan bij de ticket offices. Ondertussen hadden we nog maar een uur de tijd voor onze trein vertrok, dus wij begonnen al aardig in de stress te schieten. Ik dus maar een redelijk stuk naar de voorkant van de rij gelopen en daar aan een Chinees laten zien dat onze trein bijna ging en of wij voor mochten, om de tickets op te halen. Dat mocht gelukkig en zo schoven we gelijk een plek of 7 op. Desondanks duurde het nog steeds een halfuur voor we aan de beurt waren en waren we dus al aardig aan de late kant. Bleken we ook nog eens de mazzel te hebben dat we aan de verkeerde kant van het station te staan. Dus wij, inclusief een kilo of 20 bepakking, in de sprint naar de andere kant van het station, daar snel door de beveiliging en weer in de sprint richting onze wachthal. Daar snel nog even wat fruit, water en cakejes kunnen halen voor in de trein en toen konden we gelijk aan boord.
Eenmaal in de trein, was er een klein hokje naast de wc van onze wagon waar een wasbakje was, maar dat werd eigenlijk alleen gebruikt om te zitten. Ik mocht gelukkig van een Chinees meisje die daar stond mijn backpack er neer zetten en ik kon vervolgens zelf plaatsnemen op een prullenbak. Zo ongeveer de enige plek waar je nog kon zitten. Marcel was ergens in de buurt op een hoekje gaan staan, aangezien hij daar ook een beetje zijn tas kwijt kon. Wij dachten bij binnenkomst dat de trein al helemaal volgepropt was; alle zitplekken waren bezet en je kon zo ongeveer niet meer door de gangpaden lopen, omdat die volstonden met mensen met een sta-ticket. De Chinezen dachten hier echter anders over en propten er nog een hele zooi mensen bij en dan gingen we uiteindelijk toch op weg naar Pingyao.
Zelfs in zulke ontzettend drukke treinen, blijven de Chinezen nog eetdiensten verzorgen in de trein en dat betekent ook dat ze regelmatig langskomen met een karretje met eten. Dit leverde steeds een hoop geprop, geduw en getrek op, omdat er eigenlijk geen ruimte was voor het karretje. Ook stond er in het begin nog een vrouw bij ons in de buurt die gezellig een praatje met ons begon te maken. Ze studeerde toerisme en kon vrij goed Engels en vroeg waar we allemaal nog heengingen en als zij er ook was geweest, gaf ze ons nog een paar tips mee. Na een tijdje ging ze echter op zoek naar een andere plek en hebben we haar niet meer gezien. De trein deed onderweg nog een paar kleine stops aan en sneller dan verwacht kwamen we aan op Tiyuan station, onze overstapplaats. Het scheelde dat we ons maar gewoon hadden overgegeven aan de dag die we voor de boeg hadden en niet te veel met de tijd bezig hielden, anders was de reis waarschijnlijk nog een stuk vervelender geweest.
Eenmaal op Tiyuan station, zaten we toch ook weer een beetje in de stress. We hadden maar 45 minuten om over te stappen en we dachten dat we eerst nog het station uit moesten, vervolgens weer terug naar binnen en dan weer naar de juiste wachthal. Op weg naar de uitgang zagen we onze volgende trein echter al klaarstaan en konden we direct de andere kant op, het goede perron op. We waren dan ook zo ongeveer de eersten die in de trein zaten. Na een tijdje moesten we echter alsnog weer gaan staan, omdat de mensen op wiens plek we zaten, toch wel op hun plek wilden zitten.
Toen de trein eenmaal vertrok, was het wel te merken dat we in een wat meer lokale trein zaten. De aandacht van de halve cabine was op ons gericht en vooral de kinderen vonden ons erg interessant. Na een tijdje kwamen 2 kleine meisjes naar ons toe om ‘hallo’ te zeggen. Nadat we ‘hallo’ terug hadden gezegd, gingen ze weer snel naar hun moeder om haar om de vertaling te vragen van wat wij zojuist zeiden. Vervolgens kwamen ze even later weer terug om te vragen hoe we heetten en na ons antwoord weer snel terug naar hun moeder. Echt heel erg leuk om te zien dat die meisjes hun best deden om wat te zeggen tegen ons en het leverde ook erg leuke momenten op, aangezien een heleboel mensen om ons heen, de meisjes probeerden mee te helpen met wat ze wilden zeggen. Op het einde van de treinrit, die door alle interactie voorbij was gevlogen, ook nog even op de foto geweest met de 2 meisjes. Vervolgens ook nog even gevraagd of zij ook met onze telefoon een foto wilden maken, zodat we dit leuke moment konden herinneren.
Eenmaal op het station van Pingyao, riepen we nog zo’n 6 keer ‘bye bye’ en gingen we op weg naar ons hotel in het oude gedeelte van Pingyao. Even gekeken op de navigatie hoe ver het lopen was en vervolgens besloten dat we een minuut of 20 wel moesten aankunnen met alle bepakking. Wij dus lekker gaan lopen en het duurde niet al te lang voor we aankwamen bij de stadsmuur die om het oude gedeelte van Pingyao heen ligt. Hier door de poort naar binnen en toen zagen we direct, waarom het zo’n toeristische trekpleister is. Alle huisjes die je maar zag, waren in traditionele stijl, inclusief Chinese lampionnen aan de daken. Een erg mooi stadje om te zien en wat meer een idee te krijgen van hoe men vroeger leefde, al stonden de straten nu we vol met marktkraampjes met souvenirs en sieraden.
Na niet al te ver lopen, kwamen we bij de ingang van ons hotel, waar het pikkedonker was. Gelukkig was het alsnog vrij makkelijk te vinden. Bleek dat er een blackout was, voor het eerst sinds jaren. Wel kunnen inchecken alsnog en de kamer opgegaan, waar we onze zaklampjes erbij pakten. Op die manier even de spullen een plekje weten te geven en vervolgens zijn we weer richting het restaurant/bar gelopen, wat bij het hotel hoorde. Ondertussen met onze zaklampjes een beetje onze omgeving kunnen verlichten, waardoor we gelijk zagen dat het echt een prachtig hotel was, echt in traditionele sfeer. Inclusief binnenhofjes, keizerlijke versieringen en kamers in de oude stijl. Na een biertje bij kaarslicht nog even de hoofdstraat afgelopen, tussen alle winkeltjes en souvenirs door. Verder hebben we het lekker rustig gehouden en zijn nog enigszins op tijd onder de wol gekropen.
 
Dag 12: Pingyao
Om de dag te beginnen zijn we lekker rustig opgestart, om toch nog wel even bij te komen van de lange reisdag de dag ervoor. Uiteindelijk iets voor twaalven ons hotel uitgegaan en de straat op. Hier was gelijk wel te merken dat het ook vakantie was voor de Chinezen, het was echt enorm druk. Na nog geen 5 minuten lopen werd er gevraagd of we mee wilden werken aan een interview voor een Chinees meisje haar school en na het interview wilden ze natuurlijk ook meteen op de foto. De eerste 8 Chinezen die op de foto wilden waren alweer binnen!
Vervolgens liepen we weer verder richting de Westpoort, om vanaf daar de stadsmuur op te gaan en daar vervolgens een stuk overheen te lopen. Daar aangekomen bleek echter dat de informatie uit onze reisgids niet klopte en moesten we nog weer een heel stuk verderop zijn, namelijk bij de Zuid- of Noord-poort. Wij maar doorgelopen richting het zuiden en eenmaal daar aangekomen, eerst door de poort zelf heen gelopen, wat naar een parkje leidde dat tegen de stadsmuur aanlag. Daar even in wat meer rust weer rondgelopen, maar uiteindelijk weer terug de oude stad in gegaan en daar een entreebewijs voor alle attracties in de oude stad gekocht. Het was namelijk alleen mogelijk om een combinatie ticket te kopen, niet per attractie. Toch maar gedaan en daar gingen we dan de muur op. Binnen no time stonden de Chinezen alweer klaar om met ons op de foto te gaan en de een was nog niet weg of de volgende kwam er gelijk bij staan. Zo ging het eigenlijk de hele dag door en aan het einde van de dag kwamen we op een gegokt aantal van 100 Chinezen die met ons op de foto zijn gegaan. Blijft toch wel grappig om te zien hoe mooi ze het ook allemaal vinden als je met ze op de foto gaat.
De stadsmuur was vrij groot (12 meter hoog), zeker als je je dan bedenkt dat hij er al in 1370 is neergezet. Lekker een stukje over de stadsmuur gewandeld, vanaf waar je enigszins over de stad kon uitkijken, maar vooral over het park wat aan de andere kant lag. Na een tijdje toch de muur weer afgegaan, een leuk straatje in, wat een straat met allemaal barretjes bleek te zijn. Was alleen nog redelijk vroeg in de middag, dus was helaas nog niet zoveel te doen. Aan het einde van deze straat liepen we eigenlijk tegen de ingang van de Confucius tempel aan en daar zijn we maar naar binnen gegaan, aangezien we toch overal in konden met ons combi-ticket. Ook weer een mooie tempel, maar zeker niet zo mooi als anderen die we hebben gezien in Beijing of Shanghai.
Vanuit de tempel zijn we weer richting de hoofdstraat gegaan, weer op weg naar ons hotel, aangezien we het stadje wel een beetje gezien hadden. Halverwege kwamen we echter nog weer langs de ingang van een museum, waar wat leuke foto’s voor de deur hingen en zonder verder te weten wat het was, zijn we er ook maar weer naar binnen gegaan. Uiteindelijk bleek het het vroegere bankgebouw van Pingyao te zijn. Vroeger was Pingyao het financiële centrum van China en er was bij deze bank dan ook een ondergrondse opslagplaats voor het goud en zilver. Daar nog even snel een kijkje genomen en toen echt doorgelopen naar het hostel.
Halverwege zijn we nog ergens een winkeltje ingedoken, waar iedereen gelijk weer op de foto wilde, en van deze mensen ook een aantal leuke, Chinese spreuken geleerd. Altijd leuk om ook een woordje te kunnen spreken als je in een ander land bent, en je merkt dat de Chinezen het ook heel erg leuk vinden als je als Westerling je best doet om een beetje Chinees te spreken.
Eenmaal in het hostel heerlijk gegeten en ons vervolgens even opgefrist. Was namelijk de hele dag strakblauw en een graadje of 30, niet heel veel te klagen dus! In de avond hadden we het plan om nog even te kijken hoe het nachtleven van Pingyao was. Wij dus iets na elven het hotel uit en de straat weer op. Ons hotel had ook een eigen bar, waar we korting kregen, dus wij als echte Hollanders op weg naar die bar. Bleek alleen zo ongeveer aan de andere kant van het stadje te zijn en er waren vrijwel geen mensen binnen toen we er eindelijk aankwamen. Toch even snel een drankje gedaan en te horen gekregen dat alles om 1 uur al ging sluiten, omdat dan de lichten op straat uitgingen. Dus wij zijn vervolgens weer snel terug gelopen naar een barretje vlak bij ons hotel weer, waar het er vrij gezellig uitzag op de heenweg. Tegen de tijd dat wij er waren, was het helaas alweer een stuk rustiger. Wel onder begeleiding van live muziek nog even een drankje gedaan, voor we richting ons hotel gingen weer. Bij aankomst bij het hotel, dat volgens hun beschrijving een 24-uurs receptie had, was de deur al op slot. Na een snel belletje kwamen ze hem gelukkig wel weer voor ons open maken. Op de kamer allebei nog even een aflevering van game of thrones gekeken, gaat ook allemaal gewoon door, en voorbereid op de nachtrust.
 
Dag 13: Reisdag naar Xi’an
Ook vandaag de dag weer rustig begonnen met een lekker ontbijtje in het hotel. Daarna allebei even gesport op de kamer en uiteindelijk om een uurtje of 1 uitgecheckt. Toch nog even in het hotel gebleven, om nog een aantal verdere treintickets te boeken, zodat we niet meer voor vervelende verrassingen zouden komen te staan. Toen dat allemaal geregeld was, nog weer een heerlijke lunch gegeten bij het hotel en onze tassen vervolgens onder toeziend oog van de hoteleigenaar achter gelaten en nog even de stad in gegaan. Onze trein naar Xi’an vertrok namelijk pas om 8 uur in de avond.
In de stad zijn we maar een keer de Noord kant van de hoofdstraat opgelopen, aangezien we die nog niet verkend hadden. Achteraf was het ook niet zo heel erg dat we die tot dan toe hadden overgeslagen, aangezien er niet heel veel bijzonders te vinden was. Na nog een beetje gezocht te hebben voor een souvenir, uiteindelijk met lege handen weer terug gekomen bij het hotel. Hier nog een bakkie thee gedronken en toen inclusief bepakking weer begonnen aan de wandeling richting het station.
Daar aangekomen eerst even al onze zojuist geboekte treinkaartjes opgehaald, voor een rit of 5 met de trein, wat de man die ons hielp erg amusant vond. Uiteindelijk alle kaartjes binnen gekregen en bleek alleen dat we bij het verkeerde station van Pingyao stonden, we moesten bij het hogesnelheids-station zijn en we stonden bij het normale station. Gelukkig waren we nog ruim op tijd, maar wederom ging het niet helemaal van een leien dakje. De wandeling daarheen van 8 km vonden we iets te ver inclusief bepakking, dus maar lekker de taxi genomen.
Met de taxi reden we uiteindelijk op een enorme en, zo zag het er in ieder geval uit, gloednieuwe weg die recht richting het station ging. Ook weer een enorm gebouw, een groot plein ervoor met een enorm, goudkleurig beeld van een stier en het zag er allemaal enorm netjes uit. Na even snel een klein hapje eten, gingen we de trap op richting de ingang van het station en tot onze verbazing bleek dat het station slechts 4 sporen in totaal had; 2 waar de treinen ook echt konden stoppen en 2 waar ze gewoon door konden scheuren. Dat was wel even iets anders dan we hadden verwacht met alle aankleding eromheen.
Binnen in het station nog een tijd moeten wachten tot onze trein ook echt ging. Toen de poortjes richting ons perron open gingen, aangesloten in de rij en op weg gegaan naar het perron. Daar moest iedereen bij het wagon nummer, dat op zijn of haar kaartje stond, gaan staan. Iedereen werd netjes in een rijtje gezet door het aanwezige personeel, maar toen de trein uiteindelijk stilstond, stroomde iedereen alsnog tegelijkertijd naar voren en was het nog steeds gewoon proppen.
Ondanks dat we nu ook weer een staanplek hadden, was het een heel stuk rustiger in de trein. Het eerste uur van de 2,5 uur durende reis hebben we kunnen zitten in een van de nog lege stoelen. De laatste anderhalf uur wel moeten staan, maar in ieder geval niet meer zo opgepropt als bij onze vorige treinreizen. Netjes op tijd aangekomen op Xi’an North Railway station. Daar eigenlijk direct de metro in kunnen lopen, waar we uiteindelijk nog heel even moesten wachten op de laatste metro van de dag. Uitgestapt bij het Bell Tower station en vanuit de metro liepen we bijna direct tegen ons hotel aan. Zonder problemen kunnen inchecken en onze kamer op kunnen zoeken.
Nadat we de spullen hadden gedropt nog even snel een avondmaaltijd gehaald bij de McDonald’s om de hoek en snel gaan slapen, met weer een paar drukke dagen in Xi’an voor de boeg!