Dalat en Mui Ne
Door: Frenk
Blijf op de hoogte en volg Frenk
02 September 2016 | Vietnam, Mui Ne
Onze eerste dag was een lekker rustig dagje. Aangezien we aardig op hoogte zaten, mocht de lange broek ook weer eens een keer uit de tas worden gehaald. Eerst zijn we langs de kapper gegaan, wat ook wel weer eens tijd was. Daarna zijn we met de motor naar een grote supermarkt gereden die wat verderop in het stadje lag. Daar met de motor de speciale parkeergarage ingereden (geen plekken voor auto’s, enkel voor motoren). Van daar uit zijn we lekker rustig door het winkelcentrum gelopen, een beetje rondkijken en uiteindelijk een enorme supermarkt in. Daar een paar kleine dingetjes gekocht die we nodig hadden nog en vervolgens weer terug naar onze Dorm room.
Toen we daar weer terugkwamen, bleek dat we kamergenoten hadden gekregen in de tussentijd (de afgelopen nacht waren Marcel en ik de enige 2 in de kamer). Samen met onze nieuwe kamergenoten, Hugo en Georgina uit Engeland en Amy uit de VS, zijn we een drankje gaan doen en daarna zijn we naar de 100 rooftops bar gegaan. Een welbekende bar in het stadje aangezien hij door een bekende architect is ontworpen en erg leuk is om een avond te gaan ontdekken. De bar is namelijk verdeeld over meerdere verdiepingen met allemaal verschillende trappen, zit gedeeltes en verstopte ruimtes. En dit alles dan ook nog in een zeer ongewone manier van bouwen, zodat je de helft van de tijd niet goed wist welke verdieping je zat en waar je naartoe moest.
Na een tijdje rond te hebben gelopen, kwamen we uit op de bovenste verdieping waar een aantal normale tafels en stoelen stonden, waar we even rustig zijn gaan zitten om een drankje te doen. Na een tijdje kwamen we ook nog een aantal mensen tegen die we in Hoi An hadden ontmoet, dus daar ook nog gezellig mee gekletst. Toen de bar ging sluiten (rond 1 uur) wilden we nog met zijn allen door naar een club voor een goed feestje, alleen was de club zo goed als leeg en vroegen ze desondanks nog wel een stevige entree. Dit hebben we dan ook maar overgeslagen, ook aangezien Marcel en ik voor de volgende ochtend een canyoning tour hadden geboekt.
Dag 64: Dalat
Vandaag stond dus een canyoning tour op het programma. Dit hield in dat we gingen abseilen over watervallen, een aantal Cliff jumps konden doen en ook was er een zipline. We werden redelijk vroeg in de ochtend opgehaald met een privé auto en daarmee werden we nog een stuk de bergen ingereden naar de plek waar het allemaal moest gaan gebeuren. Daar aangekomen, waren er nog 4 anderen waarmee we de tour gingen doen. Een mooi klein groepje dus, wat ook wel fijn is, aangezien je natuurlijk maar 1 voor 1 alle dingen kunt doen, dus sta je niet al te lang op elkaar te wachten.
Na een safety briefing begonnen we met een stuk abseilen van een rotswand. Toen ik eenmaal aan de beurt was begon ik rustig aan mijn weg naar beneden, maar halverwege gaven ze aan dat ik moest proberen te springen, dus dat deed ik dan ook. Hierbij werd ik echter opzij getrokken door het touw waar we mee gezekerd waren en landde ik op een glibberig stuk van de rotswand, waardoor ik uitgelegd. Gelukkig zorgde de instructeur ervoor dat ik niet daadwerkelijk naar beneden viel en kon ik mijn weg vervolgen.
Na deze oefening klommen we weer terug omhoog en gingen we abseilen door een waterval heen. Deze ging zonder problemen en na nog een stukje abseilen, moesten we een stukje lopen door de bossen om bij het volgende gedeelte uit te komen. Hier konden we 2 Cliff jumps doen, wat Marcel en ik beiden hebben gedaan. De eerste was een sprong van 2/3 meter, waarbij we werden aangeraden om het water in te duiken. De tweede Cliff jump was een sprong van een meter of 6-8 waarbij je een klein stukje moest springen om tussen 2 rotswanden in, in het water te landen.
Na deze sprongen gingen we nog een laatste keer abseilen, op hetzelfde stuk als waar we de tweede sprong deden. Dit keer was het echter abseilen tot halverwege, waarna je alles los moest laten en ze je in het water lieten vallen. Toen Marcel en ik uit het water klommen weer, hadden we beiden een bloedzuiger op ons enkelgewricht zitten. Ik kon hem er zo aftrekken, maar die van Marcel zat iets steviger vast. Een local zag ons moeite doen en kwam even helpen. Dit deed hij door even in zijn hand te spugen, dit over de bloedzuiger/Marcel zijn been te wrijven en het beestje er vervolgens vanaf te trekken.
Toen iedereen de laatste keer abseilen ook had voltooid kregen we een prima lunch, terwijl ze voor onze ogen de zipline opzetten. Na de lunch werd je hieraan vastgezet en was het alleen nog maar een kwestie van een stukje rennen en een sprong maken en je lekker naar beneden laten glijden. Na dit een keer te hebben gedaan, verwisselden ze het systeem echter en werd het vervangen door eentje waarbij je jezelf gewoon vast moest houden aan 2 handvaten en dan halverwege in het water moest laten vallen. Toen ik aan de beurt was rende ik echter iets te enthousiast over de natte en dus glibberige rotsen, waarbij ik uitgleed met mijn laatste stap. Hierdoor ging ik schuin naar beneden, gleden mijn handen van de handvaten af en landde ik plat op mijn zij in het water. Gelukkig niets aan de hand verder en gewoon rustig weer het water uit kunnen klimmen. Hierna was de tour te einde en werden we met de auto weer terug gebracht naar ons hostel.
Hierna zijn we met de motoren weer naar een mechanic gegaan om de olie te laten vervangen en Marcel zijn motor begon weer wat kuren te vertonen met de elektronica. Uiteindelijk moest hij zijn alternator laten vervangen en waren we weer een tijdje bezig voor de motor weer klaar was om te gaan. Hierna was het weer terug naar het hostel, waar we in de avond nog even een rustig drankje hebben gedaan met onze kamergenoten, voor we ons bed indoken.
Dag 65: Reis naar Mui Ne
Vandaag mochten we weer terug op de motor voor de reis naar Mui Ne. Dit keer gelukkig wat beter weer dan toen we naar Dalat toekwamen. We namen een iets langere route, om zo nog een mooie waterval te kunnen bekijken die op een uurtje van Dalat lag: de Pongour Waterfall. Na een uurtje rijden, kwamen we daar zonder problemen aan. Motoren geparkeerd en vervolgens nog een klein stukje moeten lopen naar de waterval zelf. Een prachtige brede waterval met een hoop verschillende niveaus en plateaus. Het enige minpuntje was dat het net begon te regenen toen wij bij de waterval aankwamen. Gelukkig snel nog wat foto’s kunnen maken toen het nog niet zo hard regende en toen het eenmaal harder begon te regenen konden we gelukkig schuilen onder stukken zeil die over het eetgedeelte waren gespannen, waar we dan ook meteen maar even onze lunch hebben gegeten.
Hierna zijn we weer op de motor gestapt voor de rest van de reis naar Mui Ne toe. Gelukkig was het in de tussentijd weer droog geworden en kwam zelfs het zonnetje er nog even bij. Daarnaast werden we ook nog getrakteerd op een geweldige weg van de berg af, prachtige slingerwegen met een mooi uitzicht en goed asfalt. Hier hebben we ons dan ook best even vermaakt, waarna we weer uitkwamen op een iets minder prettige weg, voornamelijk door het asfalt wat tot een hoop meer trillingen in de motor leidde.
Na een tijd rijden weer kwamen we aan bij een splitsing, waar we eigenlijk rechtdoor moesten voor de snelste weg naar Mui Ne, maar we hadden van tevoren gelezen dat daar vaak politie staat te controleren om zo een extra zakcentje te verdienen, door zich te laten omkopen door westerlingen op motoren (wat officieel niet is toegestaan). We besloten daarom maar om een omweg te maken, aangezien we ons geld liever in onze eigen zak hielden.
Toen we aankwamen in Mui ne en een hotel hadden gevonden, zijn we eerst maar weer naar een mechanic gegaan. Aangezien het de laatste stop was voor we in Ho Chi Minh City waren, waar we de motoren weer moesten verkopen, besloten we om alle kleine dingetjes maar te laten repareren. Ook was de elektronica op Marcel zijn motor nog steeds niet in orde, maar na het vervangen van nog een onderdeel, hebben we er geen problemen meer mee gehad. Naast het eten van Döner als onze avondmaaltijd hebben we deze dag verder weinig meer gedaan.
Dag 66: Red Sand Dunes, reis naar Ho Chi Minh City.
In de ochtend zijn we eerst even naar de zandduinen gegaan, waar Mui Ne bekend om staat. Er waren twee locaties om uit te kiezen: de rode en de witte zandduinen, waarbij de witte de mooiste zouden moeten zijn. Echter lagen deze ook aan de weg waar de politiecontroles altijd plaatsvonden en was het een stuk verder rijden. We kozen er dus maar voor om naar de rode zandduinen te gaan, welke we achteraf net zo goed over hadden kunnen slaan. Zandduinen hebben we natuurlijk genoeg in Nederland en het was dan ook niet veel meer dan gewoon een grote hoop zand voor ons. Ook begon het nog eens te regenen dat we er waren, maar voordat het in een grote hoop modder veranderde waren we alweer van de duinen af.
Na een lunch was het weer een beetje opgeklaard en zijn we op weg gegaan naar Ho Chi Minh City. Toen we 5 minuten onderweg waren, begon het echter alweer flink te regenen en dat hield ook niet meer op tot nadat we waren gearriveerd. We hadden beiden wel poncho’s aan, van die goedkope plastic dingen, maar die werden vrij snel kapot gescheurd door de wind die erlangs kwam op snelheid. Gelukkig voor mij was de voorkant nog wel heel, wat in ieder geval mijn lichaam nog enigszins droog hield, terwijl de achterkant van de poncho als een cape achter me aan het wapperen was.
Daar reden we dan, in de stromende regen, op de snelweg met weinig leuks te zien onderweg, dus het was een rit van een uur of 3 vol gas langs alles en iedereen op de snelweg, met af en toe een snelle stop om te kijken of we nog goed gingen. Toen we uiteindelijk aankwamen in HCMC (Ho Chi Minh City), konden we de weg die door de navigatie werd aangegeven niet gebruiken, aangezien daarop geen motoren waren toegestaan. Dus na een beetje zoeken, hebben we uiteindelijk zelf een weg weten te vinden in de chaos rondom de stad. We reden continu in een enorm konvooi van motoren over de grote toegangswegen, waarbij je erg goed op moest letten dat mensen geen plotselinge bewegingen maakten, aangezien er niet bepaald veel ruimte was voor iedereen. Gelukkig allemaal zonder kleerscheuren weten te overleven en veilig aangekomen bij het hostel waar we wilden verblijven.
Toevallig kwamen we ook nog weer terecht in de kamer bij een aantal mensen die we in Hoi An hadden ontmoet, wat dus erg gezellig was. Voor ons avondeten zijn we naar de Burger King gegaan, omdat we onderhand wel een beetje genoeg hadden van de standaard gerechten in Vietnam, welke allemaal een beetje hetzelfde smaken.
Na het avondeten zijn we naar de Skybar van ons hostel gegaan, waar we 2 gratis biertjes konden drinken. Daar gezellig met onze groep uit Hoi An gezeten. Toen de biertjes op waren, haalden Marcel en ik beiden een drankje en meldden we ons aan voor de kroegentocht. Voor een euro of 3 kon je mee met de kroegentocht en kreeg je een tanktop, een shot bij elke bar, gratis shot in de bar van het hostel en korting op mixdrankjes in het hostel. Nadat we het drankje hadden gehaald, zette ik deze even op een tafel om de tanktop aan te kunnen trekken, alleen had ik niet gemerkt dat er een deuk zat in mijn plastic beker, waardoor deze meteen omviel toen ik hem neerzette.
Terwijl ik mijn beker zo snel mogelijk weer oppakte, in de hoop dat ik niet al mijn drank meteen kwijt was, werd ik gelijk even belachelijk gemaakt door een leuk meisje dat achter me stond. Dit was Katie, wie, zoals de meesten van jullie wel zullen weten, nu mijn vriendin is. Na een tijdje gezellig praten, begon de kroegentocht. Ik moest echter nog even snel wat spullen in het kluisje in mijn kamer stoppen, waardoor we elkaar even kwijt raakten. Eenmaal bij de eerste bar pakten Marcel en ik er weer een biertje bij en genoten we van het mooie feestje. In de tweede bar raakten Katie en ik weer in gesprek en dat bleef de rest van de avond ook zo, tot we na de derde bar richting het hostel gingen weer, waar we snel in slaap vielen na een lange dag.
-
02 September 2016 - 20:57
De Nicolaasjes:
Wat super weer om te lezen. Blijf ons op de hoogte houden.
Geniet van deze geweldige belevenis.
Groetjes
Yvonne, René, Tom, Bas -
03 September 2016 - 13:34
Marjolein :
Bijzonder te horen hoe jullie elkaar hebben ontmoet. En wat fijn dat we achteraf horen dat jullie van cliffen afspringen en zo. En benieuwd naar het vervolg.
Marjolein
-
05 September 2016 - 22:48
Peter En Inez:
We hebben lang gewacht op jullie cq jouw vervolgverhalen maar zijn weer niet teleurgesteld. Wat een belevenissen, zit je hoofd inmiddels niet helemaal vol van herinneringen? Tijdens onze wekelijkse nordicwalkingronde heeft mams al volop over de veranderde situatie gesproken. Wij vinden het super dat je alleen verder trekt. We verheugen ons weer op nieuwe stories. Frenk, reis veilig verder
Groetjes, Peter en Inez.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley