Cat Bà

Het heeft even geduurd voor er weer een verslag voor jullie is, maar bij deze is het dan toch weer zover! We hebben het hier in Vietnam in de avond ook een stuk drukker dan we in China hadden, waardoor er wat minder tijd is voor het verslag, maar we doen ons best om alles weet bij te gaan werken!

Dag 32: reisdag naar Hanoi
In de ochtend hebben we de airport express metrolijn gepakt naar het vliegveld, om China dan echt achter ons te laten en te gaan beginnen aan het volgende avontuur. Inchecken en de douane passeren was allemaal geen probleem en voor we het wisten, zaten we in het vliegtuig naar Hanoi. Vlucht verliep allemaal soepel en na 2 uur vliegen, kwamen we aan in Vietnam. Hier nog een tijdje moeten wachten eerst om ons visa on arrival te krijgen, maar uiteindelijk kregen we de stempel en mochten we door. Tassen werden net van de band gehaald dat we eraan kwamen lopen, dus we waren gelukkig nog net op tijd.
Vervolgens zijn we eerst langs de pin automaat gelopen, waar ik meteen 2.000.000 Vietnamese Dong uit de automaat trok (schrik maar niet, is maar zo’n 80 euro). We moesten hierna van terminal 2 naar terminal 1, vanaf waar we de lokale bus konden nemen naar het centrum van Hanoi. Hoe dichterbij we kwamen, hoe drukker het begon te worden en het werd al snel duidelijk dat het hier best een chaos kan zijn op de weg. Toen we uiteindelijk aankwamen met de bus, zijn we richting ons hostel gaan lopen en na niet al te lang vonden we hem weer. Na onze tassen te hebben gedumpt en ons te hebben opgefrist zijn we nog een rondje gaan lopen door de Old Quarter, de buurt waar we sliepen. Daar ook goed kennis kunnen maken met de Vietnamese techniek van de straat oversteken: gewoon beginnen te lopen als er een minimaal gaatje is en hopen dat iedereen om je heen rijdt met hun motoren. In het begin wel even wennen, maar na een korte tijd, draai je je hand er al niet meer voor om.
 
Dag 33: Reisdag naar Cat Bà island
Vandaag gingen we weer op weg naar onze eerste echte bestemming: Cat Bà, een eiland bij Halong Bay. Vroeg in de ochtend gingen we weer op stap, om een kilometer of 3 te lopen, inclusief al onze spullen. Hierna kwamen we aan bij de bushalte waar we een combinatie-ticket kochten naar Cat Bà stad.
Na een bustocht van 3 uur kwamen we aan bij een minuscuul haventje, waar we over moesten stappen op een boot die ons naar het eiland bracht. Na een niet al te lang tochtje op het water mochten we weer overstappen een andere bus in naar Cat Bà stad. Toen we aankwamen bij de eindbestemming moesten we nog een paar honderd meter naar ons hostel en konden we onze spullen op de kamer kwijt. Na een klein rondje door de buurt en een hapje eten, besloten we om onze zwembroek aan te doen en richting het strand te lopen, wat een minuut of 5 lopen was. Hier zijn we dan ook heerlijk gaan liggen op een prachtig strandje. Uitzicht op de rotsen die uit het water steken, waar dit gebied bekend om staat, terwijl je zelf in een heerlijke baai zat. Na een heerlijke middag chillen aan het strand en een rustig avondje, hebben we lekker ons bed opgezocht, ter voorbereiding op de volgende dag.

Dag 34: Kajakken tussen de rotsen
Na het ontbijt zijn we gaan lopen naar een haventje een stuk verderop, waar de manager van ons hostel zei dat we een kajak konden huren. Toen we aankwamen, werden we gelijk al aangesproken door een vrouwtje die kajaks verhuurde voor een redelijke prijs. Bij haar dan ook de kajak gehuurd en even later zaten we in een kajak en gingen we op pad naar monkey island.
Een kajak was in ieder geval de perfecte manier om de omgeving te verkennen. In alle rust, over het water dobberen, tussen en vlak langs de enorme rotsen. Na niet al te lang kwamen we bij monkey island aan, waar we eigenlijk wilden aanleggen, maar we vonden het er te toeristisch uitzien, zonder dat er verder eigenlijk echt wat was. We zijn dan ook gewoon nog een heel stuk door gaan varen, waarna we een strandje zagen in een baai in een van de rotsen, waar verder helemaal niets was. Toen we net voorbij de punt van de rots waren, zagen we dat er al 2 andere kajaks lagen, maar we zijn gewoon lekker door gevaren en hebben onze kajak ook het strand op getrokken. Ook weer een geweldig mooie plek om even lekker te relaxen. Na even lekker te hebben gezwommen, raakten we in gesprek met de andere mensen die hun kajak ook het strandje op hadden getrokken. Ook jongeren, 3 meisjes uit Zwitserland en een jongen uit Duitsland. Na een tijdje gezellig praten, besloten we om met zijn zessen verder te varen, op zoek naar nog een ander strandje.
Die vonden we niet zoveel later en daar hebben we de kajaks weer het droge opgetrokken om weer lekker te gaan relaxen. Ook weer een heerlijke baai, waar je heerlijk kon zwemmen, lekker kon zonnen en zelfs nog wat schaduw had van een grote boom. Hier hebben we dan ook lekker een lange tijd gezeten. Die andere groep had bier meegenomen en Marcel en ik kregen zelfs een blikje om van te genieten op deze prachtige plek.
Aan het einde van de middag zijn we weer het water op gegaan, richting de haven waar we waren begonnen. Vlak voor we daar waren, kwamen we nog door een drijvend dorpje. Huisjes die op drijvende ondergronden zijn gebouwd, waar de vissers wonen. Ook wel weer erg apart om te zien. Nadat we onze kajaks hadden ingeleverd weer, zijn we samen met die Zwitserse meiden richting de Cat Bà stad gelopen, waar we met zijn vijven wat zijn gaan eten. Hierna zijn we nog een drankje gaan doen en uiteindelijk besloten we om met zijn vieren (een meisje was al naar bed gegaan) nog even een duik te nemen in de zee. Zo gezegd, zo gedaan en na de duik gingen we op weg naar onze hotelkamer, waar we na een douche snel ons bed hebben opgezocht om weer bij te komen van een geweldig mooie en inspannende dag!

Dag 35: Cat Bà national park
Op het eiland Cat Bà ligt ook een nationaal park, waarvan we hadden gehoord dat het er erg mooi moest zijn. We hebben de wandelschoenen er dan ook maar weer bij gepakt om dit zelf te gaan bekijken. We hadden weer afgesproken met de Zwitserse meiden, aangezien die ook graag naar het park wilden en uiteindelijk hebben we met zijn allen de bus genomen naar de ingang van het park. Daar een kaartje gekocht en toen mochten we gaan beginnen aan de stevige hike. Het was een kilometer of 9 naar de andere kant van het park, vanaf waar het nog een kilometer of 5 was naar de haven, vanaf waar we met de boot terug moesten naar Cat Bà stad, aangezien dat de enige optie was om terug te komen.
Dit klonk ons allemaal prima in de oren en we begonnen dan ook gelijk met de wandeling. Voor we het wisten, liepen we al door de jungle met ontzettend veel verschillende planten en ook beesten die rondvlogen, kropen of glibberden. In het begin van het park was de weg die we moesten volgen vrij breed, maar het duurde niet lang voor het een smal paadje werd. Aangezien het pad continu omhoog of omlaag liep en eigenlijk bijna niet vlak, gecombineerd met de hitte, duurde het ook niet lang voor we allemaal zeiknat waren van het zweet. Daar lieten we ons echter niet door weerhouden en we liepen lekker stevig door. Vrij regelmatig moesten we echter wel goed kijken waar het pad precies liep. Op sommige punten was namelijk het pad compleet overgroeid met planten, wat betekende dat we overal dwars doorheen liepen en soms onze eigen weg moesten maken. Na een tijd lopen zagen we ook opeens een klein slangetje langs het pad glibberen, niet dat we er last van hadden aangezien hij een andere kant opging.
Een hele tijd later zagen we echter nog een slang die toch wel echt een flink stuk groter was. Gelukkig zat ook die een stukje verderop en had ie al een aardig formaat prooi in zijn bek, dus ook voor deze hoefden we niet bang te zijn. We moesten echter wel oppassen voor een stuk kleinere beestjes; bloedzuigers. Zowel Marcel als ik hadden er onderweg eentje opgepikt. Gelukkig bij allebei op de sok, zodat ze niet bij onze huid konden om hun ding te doen. Wat meer richting het einde van het park kwamen we ook nog een enorme spin tegen. Het web van de spin was een meter of 2 in doorsnee en de spin zelf was ook een stukje groter dan de vlinder, die zelf ook aan de grote kant was, die hij aan het verorberen was. Gelukkig konden we ook dit beest van een afstandje bestuderen.
Vlak na de spin kwamen we uit bij een grot die door een berg heen liep, welke we door moesten om bij het stadje aan het einde van het nationale park te komen. Toen we naar binnen liepen, hoorden we meteen dat we een flinke groep vleermuizen wakker hadden gemaakt. Die begonnen namelijk allemaal rond te vliegen, maar gelukkig lieten ze ons wel met rust. Niet veel later kwamen we uit bij de andere kant van de tunnel en vanaf daar was het nog een klein stukje naar het einde van het park.
Daar aangekomen zijn we eerst wat gaan lunchen, want na een hike van 4,5 uur hadden we allemaal wel flink honger gekregen. Na de lunch begonnen we aan de laatste 5 kilometer om bij de haven aan te komen. Ook dit was weer een erg mooi stuk lopen en heel anders ook weer dan het nationale park. Dit stuk ging namelijk langs rijstvelden en kleine dorpjes die aan de voet van de rotsen lagen. Toen we uiteindelijk aankwamen bij de haven, waren er geen boten meer te bekennen. Gelukkig had de manager van ons hostel zijn kaartje gegeven, zodat we hem konden bellen en hij voor ons een boot kon regelen. Gelukkig liep er ook nog een aardige Vietnamees rond, die aan het vissen was met een speer. We mochten zijn telefoon lenen om even te bellen en vervolgens was het nog een uur wachten tot de boot bij ons was. Niet dat dat een straf was, aangezien de haven in een prachtige natuurlijke baai lag en aangezien wij de enigen waren die in de haven zaten, gaf dat ook een hele mooie sfeer. Daar hebben we dan ook een uurtje nog lekker gerelaxt, wat fruit gegeten dat we mee hadden en Marcel en 2 van de Zwitserse meiden zijn ook nog even het water ingesprongen.
Tegen de tijd dat de boot bij ons was, was het alweer donker geworden, wat ook weer zorgde voor een erg mooie ervaring. Dat betekende namelijk dat we door hetzelfde gebied waar we de dag ervoor met de kajak doorheen hadden gevaren, nu konden zien in het donker. Het zorgde in ieder geval voor een hele mooie sfeer, de enorme rotsen die uit het water staken, tekenden zich nog enigszins af tegen de lucht door het licht van de maan en verder kwam het enige licht van de floating villages waar we met de boot langs voeren. Na nog weer een klein uurtje op de boot kwamen we weer aan bij de haven, vlakbij het stadje waar we sliepen. Hier de bestuurder van de boot omgerekend 12 euro betaald, wat natuurlijk niks is voor 2 uur varen, zeker aangezien we dat nog konden delen met 5 man. Na nog een kleine wandeling naar ons hotel, hebben we eerst even een zeer welkome douche genomen, voor we weer met zijn allen wat gingen eten. Daarna hebben we nog even een drankje gedaan in een barretje, waarna het absoluut geen straf was om ons bed op te gaan zoeken.
 
Dag 36: Hospital Cave
Na de inspannende dag die we ook gister hebben gehad, hadden we voor vandaag een iets minder inspannende dag ingepland. In de middag zijn we, weer samen met de meiden uit Zwitserland, naar de Hospital Cave gegaan. Dit is een grot waarin een bunker is gebouwd die werd gebruikt als ziekenhuis in de oorlog. Dit klonk best interessant, maar toen we er eenmaal waren, waren we er ook weer in een kleine 10 minuten doorheen. Het idee erachter was namelijk mooier dan wat er echt te zien was. Het was nu gewoon een bunker waar je doorheen kan lopen, met een aantal verschillende ruimtes, al waren die wel allemaal leeg.
Na deze tegenvallende grot, zijn we weer terug naar ons stadje gegaan en na een paar biertjes te hebben gehaald bij de supermarkt zijn we naar het strand gelopen en hebben we daar de rest van de middag lekker niks gedaan. Niet een heel actieve dag dus, maar ook wel weer even lekker na een paar vermoeiende dagen.
 
Dag 37: via Halong Bay naar Hanoi
Vandaag was de eerste keer dat Marcel en ik onze eigen weg gingen. Ik wou namelijk erg graag ook nog echt door de Halong Bay heen, die aan de andere kant van ons eiland zat, alleen vond Marcel de tour te duur en is hij uiteindelijk met de Zwitserse meiden meegegaan naar Hanoi. Marcel nam daarvoor vroeg in de ochtend de boot naar een klein plaatsje, vanaf waar ze een trein namen naar Hanoi. Daar is hij samen met de meiden op zoek gegaan naar een hostel, zodat we ook een plek hadden om elkaar weer te meeten.
Ikzelf heb dus wel de tour geboekt. Dit hield in dat ik in de ochtend opgehaald werd met een bus bij het hotel, waarmee ik naar de haven aan de andere kant van het eiland reed. Daar moest ik overstappen op een boot, waarmee we in 2 uur door de Halong Bay voeren, waarna we aankwamen in Halong stad. De boot was een redelijk grote boot, waar een deel van de mensen die erop zaten, ook hadden geslapen. Het was gelukkig ook geen compleet volgepropte boot, aangezien er maar een mannetje of 25 op zaten, waardoor iedereen lekker de ruimte had om lekker te relaxen op de boot.
Niet lang nadat ik de boot op kwam, raakte ik in gesprek met een stel uit Frankrijk en een stel uit Servië. Met hen heb ik ook de rest van de dag zo’n beetje doorgebracht. De boot zelf was erg langzaam, maar dat betekende wel dat je goed kon genieten van de omgeving waar je doorheen kwam. Zeker aangezien ik lekker op een strandbedje op het bovendek van de boot lag. Toen de boot een uurtje of 2 later aankwam bij de haven van Halong stad, moesten we eerst nog een halfuur wachten op het busje dat ons naar Hanoi zou gaan brengen. Na een tijdje werd iedereen geroepen dat de bus er was, alleen moest ik nog weer wachten op een andere. Dus maar afscheid genomen van mijn nieuwe vrienden en maar weer gaan zitten om te wachten op mijn bus. Gelukkig kwam dezelfde man na 2 minuten weer terug, dat ik toch ook mee moest met deze bus.
Zo begonnen we dan weer aan de tocht naar Hanoi, die niet bepaald comfortabel was. Het was namelijk een busrit van 4 uur, in een goed benauwd busje, die ze helemaal vol hadden gepropt met mensen. Uiteindelijk kwam ik naast een aardige Schot te zitten. Een man van een jaartje of 50, die al met pensioen was, en nu met zijn Thaise vrouw door Vietnam aan het reizen was. Een erg aardige man, waar ik de eerste 2 uur mee heb zitten praten over van alles en nog wat en een beetje grappen heb lopen maken. De eerste 2 uur vlogen dan ook wel redelijk snel voorbij, waarna we een tussenstop hadden. Hier maar even wat te drinken gekocht en even later mochten we de bus weer in voor het laatste stuk.
Dit duurde voor ons gevoel langer dan het eerste deel, maar uiteindelijk kwamen we dan toch aan in Hanoi. Hier mocht ik eerst op zoek naar WiFi zodat ik wist wel hostel Marcel en de meiden hadden uitgezocht. Snel gevonden gelukkig en daar het adres gekregen, waarna het nog een minuut of 5 lopen was naar het hostel. Daar aangekomen bleek het een gloednieuw ding te zijn dat echt net open was gegaan. Ze waren nog wel bezig met werkzaamheden, maar niet heel storend gelukkig. Ze hadden geregeld dat we een slaapzaal voor 20 man, met zijn vijven als privé kamer mochten gebruikten en dat voor 5 dollar per persoon per nacht. Na aankomst heb ik eerst even mijn spullen gedumpt en ben ik lekker onder een koude douche gesprongen, wat na 4 uur in een benauwd busje absoluut geen straf was!
Marcel had al geluncht met de meiden, dus ben ik er maar weer zelf op uitgegaan om wat te eten. Na het eten ben ik nog weer even gaan chillen op de kamer en wat later op de avond zijn we met zijn vijven nog wat gaan eten in het steegje naast ons hostel, waar het de hele avond een komen en gaan was van mensen. Hier hebben we lekker nog wat lokaal eten als spring rolls geprobeerd en daarna zijn we ons bed maar gaan opzoeken, aangezien het voor ons allemaal toch wel een vermoeiende dag was.