Beijing

Reisdag 6 De reis naar Beijing.
Vanmorgen vroeg ons bed uit na een vrij korte nacht slapen door de gezelligheid in de bar de avond ervoor. Ging niet van harte, maar hebben onszelf toch uit bed weten te slepen om ons nog op te frissen en onze tassen weer netjes in te pakken. Vervolgens uitgecheckt en op weg gegaan naar het treinstation. Daar weer even moeten zoeken waar we precies moesten zijn, maar we waren gelukkig op tijd, dus dat ging allemaal prima. Trein was er ook netjes op tijd en raasde met een standaard snelheid van 300+ kilometer per uur door China heen.
Na een reis van iets meer dan 5 uur kwamen we aan op het treinstation van Beijing. Daar konden we eigenlijk lekker makkelijk met de stroom mee lopen richting de uitgang en daar kwamen we gelijk uit bij de kaartjesautomaten voor de metro. Eerst even een kaartje gekocht en daarna snel even een hapje gegeten voordat we de tassen weer mochten omdoen en de metro in konden. Na nog een keer overstappen in de metro naar het station waar we moesten zijn, kwamen we aan op Dongsi station. Bij de uitgang hing een kaart van de omgeving, dus wij snel kijken of we toevallig wat Chinese tekens konden herkennen, zodat we wisten welke kant we precies op moesten. Een Chinese vrouw die ons zag zoeken, kwam bijna direct naar ons toe om te vragen of we hulp nodig hadden en voor we het wisten hadden we nog 3 andere Chinezen erbij staan om voor ons te kijken. We werden precies de goede kant opgestuurd door ze en niet veel later arriveerden we bij het Happy Dragon hostel.
Bij het inchecken begonnen de dames achter de balie direct te giechelen, omdat Marcel op een of andere beroemdheid van een talentenshow leek. Toen alles was geregeld werden we naar de kamer gebracht en ook dit is weer een mooie kamer, prima bedjes, eigen douche en wc en dit keer ook een raam naar buiten toe.
Verder hebben we vandaag nog niet veel van de stad Beijing gezien, aangezien de metro alleen maar ondergronds was en we na aankomst wel even toe waren aan een paar uurtjes bijslapen. Vanavond ook lekker een hamburger gegeten in het hostel, dus voor het eten zijn we ook niet de deur uit geweest. En na wat rust op de kamer nog zijn we ook redelijk op tijd ons bed ingedoken, zodat we de volgende dag weer fris en fruitig konden beginnen.
 
Dag 7
De eerste stop vandaag was de verboden stad. Redelijk vroeg in de ochtend weer op de metro gestapt en zo ongeveer naast het plein van de Hemelse vrede uitgestapt. Vervolgens zijn we de weg overgestoken naar de ingang van de verboden stad, waar we ondanks de drukte toch gewoon redelijk konden doorlopen. Eenmaal binnen in het complex natuurlijk eerst een kaartje gekocht, en nadat Marcel een bakje koffie en een pannenkoekje naar binnen had gewerkt zijn we naar de officiële ingang gegaan. Ook hier stonden we niet al te lang in de rij en konden we snel door naar het complex zelf. Wel even heel apart om ook daadwerkelijk naar binnen te lopen. Je ziet al zo lang foto’s van de verboden stad en alles wat erbij hoort, maar om er dan ook echt zelf rond te lopen is wel weer even iets anders. Grote pleinen, overal versieringen en prachtige gebouwen waarin alleen een troon stond voor de keizer.
Om van de troon een foto te willen maken, moest je alleen wel zowat door de Chinezen heen vechten. Een ontzettend geduw en getrek, aangezien je vanuit het midden, links en rechts bij de open deur kon komen, vanaf waar je de troon kon zien en alleen een foto of filmpje mocht maken. Ik als lange Europeaan heb me er natuurlijk ook even tussen gegooid en ben, inclusief foto, zonder kleerscheuren er ook weer uitgekomen.
Vervolgens zijn we doorgelopen over het terrein met nog meer pleinen en paleizen en de keizerlijke tuin. Overal waar we kwamen, krioelde het van de mensen. Echter was er ook nog een tuin op het complex die iets meer uit de route lag, maar absoluut de moeite waard was. De tuin zelf was niet per se zo bijzonder, maar het feit dat hier daadwerkelijk rust hing en dat er bijna geen mensen rondliepen, maakte het tot een van de mooiere plekjes nog. In de rust die we daar even vonden, konden we ook even alles weer op ons laten inwerken, wat wel even nodig was.
Vanaf de tuin zijn we doorgelopen naar de uitgang en liepen we direct tegen een park aan met een berg erin, waarvan we meteen dachten dat we er vast wel een mooi uitzicht zouden hebben over de verboden stad. Dus wij gelijk maar daar naar binnen gelopen en de berg beklommen. En inderdaad hadden we een prachtig uitzicht, naast het prachtige park zelf nog. Weer een paar mooie foto’s kunnen maken en even later gingen we op weg naar de volgende attractie.
Dit was de Temple of Heaven. Na een tijd lopen weer een metro station gevonden en daar ook opgestapt om het aantal kilometers enigszins te beperken. Eenmaal aangekomen bij de Temple of Heaven, zijn we het terrein opgegaan en eigenlijk vrij snel langs de hoogtepunten gelopen, aangezien we niet heel veel tijd meer hadden voor het park ging sluiten. De tempel werd gebouwd door een van de Chinese keizers om daar te kunnen bidden voor een goede oogst en omdat de keizer werd gezien als een door Goden aangewezen persoon, betekende een slechte oogst, dat de Goden geen vertrouwen meer hadden in de keizer. Het belangrijkste gebouw om voor de goede oogst te bidden is een prachtige stoepa. Echt enorm mooi gebouw en hier hebben we dan ook de meeste tijd op het complex nog doorgebracht. De andere ‘hoogtepunten’ vonden we een beetje tegenvallen en zijn we dan ook niet zo heel erg lang bij stil blijven staan.
Toen we van het terrein van de Temple of Heaven af kwamen, bleek dat we precies aan de verkeerde kant waren voor de metro’s, maar na een tijd lopen, kwamen we een wat grotere bushalte tegen, waar we maar op de bus zijn gestapt naar het Plein van de Hemelse vrede. Als je naar Beijing gaat, moet je hier wel zijn geweest, alleen vonden we het verder niet zo bijzonder. Het is gewoon een groot plein (het grootste stadsplein in de wereld), maar dat betekent dus ook dat er verder niet veel te zien is. Het zijn vooral de attracties eromheen waar veel mensen voor komen.
Hier zijn we dan dus ook niet al te lang gebleven en we zijn in de buurt weer op de metro gestapt, op weg naar de wangfujing snack street. Ook weer een toeristisch straatje met allemaal kraampjes met eten. De straat is echter vooral bekend door wat het precies is, dat je er kan eten. Naast de wat meer gewone hapjes, hebben ze namelijk ook een assortiment aan insecten en andere beesten die je normaal niet zo snel tegen zult komen. Zo kun je er bijvoorbeeld slang, een flinke spin, duizendpoot, schorpioenen, kakkerlakken, krekels en zeesterren tegenkomen. Bijna alles wordt gewoon levend in de frituur gegooid en krijg je vervolgens in zijn geheel op een stokje. Na eerst wat gefrituurd ijs te hebben gegeten, gingen we op zoek naar een iets grotere uitdaging. En die vonden we in de vorm van 2 zwarte schorpioenen met alles erop en eraan op een stokje. We hebben er allebei eentje op, dus hij kan van de bucket list af, maar het is geen aanrader te noemen. De smaak was niet erg goed en het was vooral veel crunchy schaal waar je op aan het kauwen was. Na de schorpioenen hebben we chips op een stokje genomen met een ananassap met daarin droogijs, waardoor de beker mooi stond te stomen. Ook nog inktvis geprobeerd en ik had nog een schaaltje met mini bapao broodjes die waren versierd als varkentje, kuiken en panda.
Na de snack street zijn we lekker naar het hostel gegaan, met benen die het wel hadden gehad voor die dag. Volgens de stappenteller hadden we namelijk een kleine 30 kilometer gelopen. Later op de avond nog even een welverdiend biertje gedaan weer in het barretje in het hostel en daar ook weer aan de praat geraakt met een paar backpackers. Twee meiden uit Griekenland en een jongen uit Ierland. Zo toch ook weer gezellig de avond doorgekomen.
 
Dag 8
Voor vandaag hadden we eigenlijk het zomerpaleis op de planning staan, maar toen we zagen dat het ongeveer 18 graden en bewolkt werd, hadden we bedacht dat we die beter voor een mooiere dag konden bewaren. Dus gingen we op weg naar de Lama Temple. Een mooie en een meer heilige plek dan een heel erg toeristische trekpleister. Ontzettend mooie gebouwen weer en erg veel plekken om wierrook te branden, wat ook heel veel mensen daar deden. Zelf hebben we ook nog even een aantal stokjes wierrook gebrand en zijn vervolgens doorgelopen naar de achterkant van het complex. Daar staat het grootste beeld ter wereld dat uit een enkele boom is gehakt. Een werkelijk enorm beeld van ongeveer 17 meter hoog, heel erg mooi om te zien, vooral als je je bedenkt hoe groot de boom dan wel niet moet zijn geweest.
Vanaf de lama temple zijn we de straat overgestoken en na een paar honderd meter lopen, kwamen we al bij de volgende tempel: de Confucius Temple. Ook weer een erg mooi complex. Prachtige bomen op een groot plein, waar ook allemaal grote stenen pilaren op stonden om te vieren dat de keizers bepaalde opstanden van de bevolking hadden weten te onderdrukken. Daarnaast waren er ook 100+ stenen pilaren, waar de namen opstonden van ambtenaren die het eindexamen van de bijbehorende universiteit hadden behaald, in het tijdperk van de keizers. Ook wel erg gaaf om te zien, al was Marcel het daar niet mee eens, maar voor mij als bestuurskundige was het wel mooi om wat te zien en te leren over de ambtenaren in die tijd. Dan ook een aardig tijdje rondgelopen over het terrein, waar ze ook bezig waren om een grote camera arm en bijbehorende camera te installeren boven een rode loper. Na even gevraagd te hebben waar dat voor was, hoorden we dat er die middag een overgangsritueel zou plaatsvinden voor studenten die daar nog steeds studeren. Het was een overgangsritueel om te laten zien dat ze niet langer jongens waren, maar mannen werden. Dit leek ons wel interessant om te zien en na een tijd wachten begon het evenement, of tenminste dat dachten we. Het bleek te gaan om een oefenrondje, waarna wij eigenlijk zoveel honger hadden dat we besloten om dan toch maar door te gaan om wat te eten te zoeken.
Dat vonden we bij het station van Beijing, waar we de treinkaartjes naar onze volgende bestemming wilden regelen. Toen we eenmaal aan de beurt waren, hoorden we echter dat alles al volgeboekt zat voor dat weekend, alleen nog een trein die ruim 12 uur deed over een stukje van zo’n 600 kilometer, waardoor we veel te laat aan zouden komen. Wij vervolgens in de stress over wat we nu precies moesten doen, terug naar het hostel en daar gevraagd aan de dame achter de receptie of zij misschien een idee had hoe we er het beste konden komen. Zij vertelde ons ook dat het feit dat de treinen vol zaten, te maken had met May day. Dat is een nationale feestdag waarbij bijna iedereen vrij is en de meeste mensen een kleine vakantie in eigen land inlassen. Gelukkig hebben we met haar hulp en wat uitzoeken, alsnog treinkaartjes weten te boeken. De enige plekken die echter nog vrij waren in de treinen, waren staanplaatsen. Niet ideaal, zeker niet voor een rit van 5 uur en vervolgens, na een overstap nog een rit van anderhalf uur, inclusief een goed 15 kilo die we moeten meetillen. Maar dan zijn we er wel op tijd en kunnen we de volgende dag alsnog Pingyao gaan verkennen. Gelijk ook voor onze volgende rit online tickets besteld, al leverde dat ook alleen nog maar staanplaatsen op in de late avond.
In de avond hadden we een kungfu show geboekt bij het red theatre. Wij op de aangegeven tijd verzameld bij het hostel en met een busje naar het theater gebracht, samen met nog een ander meisje uit het hostel. Aalisha, een meisje uit Nepal die woonde in de buurt van Londen. Gelukkig ook allemaal heelhuids aangekomen, wat nog best een uitdaging is zo nu en dan in het verkeer hier.
Voor de show hadden we vrij nette plaatsen en na een erg gave show, met een hoop mooie stunts en hier en daar wat mooi acteerwerk, mochten we zelf weer met de metro terug naar het hostel. Allemaal goed te doen en toen we terug waren hebben we, samen met Aalisha, nog even een paar biertjes gedronken.
 
Dag 9
Vandaag iets later dan eigenlijk gepland ons bed uit gekomen, maar wel met een goed vooruitzicht. Vandaag gingen we namelijk naar de Grote Muur. Bijna iedereen die we hadden gesproken had een tour geboekt via het hostel, maar wij gingen het op eigen houtje proberen met het openbaar vervoer. ’s Morgens eerst met de metro naar de bus terminal gegaan. Daar in de buurt bij de sandwich, de Chinese namaak Subway, een goed ontbijt naar binnen gewerkt. Ook gelijk nog wat brood meegenomen voor de lunch, aangezien we al hadden gehoord dat het bij de muur erg duur was. Vervolgens bij de bushalte gaan staan om te wachten op onze bus en na niet al te lang kwam de bus met ons nummer erop aanrijden. Toen we het echter nog vroegen voor de zekerheid, wees hij richting een groot kantoorgebouw, zonder verder iets te zeggen. Niet dat dat ging aangezien hij geen Engels sprak. Wij vervolgens maar naar het kantoorgebouw gelopen en daar zagen we al snel een grote opening inzitten, die leidde naar een busterminal. Daar binnen no time onze bus gevonden en in kunnen stappen.
De haltes die op het scherm waar de volgende halte werd aangegeven, stonden er alleen in het Chinees, wat wij natuurlijk niet konden lezen. Nadat we echter een fotootje hadden gemaakt van een lijstje, waarbij ook ons alfabet ernaast staat, konden we de plaatjes vergelijken en wisten we toch redelijk hoe ver we waren met de reis. Toen we nog zo’n 7 haltes te gaan hadden, kwam er bij een stop opeens een Chinees naar ons toe die Huairou Road riep, wat onze stop was, en tegen ons gebaarde dat we eruit moesten. Dus wij snel eruit, denkende dat het gewoon niet goed aangegeven was, maar nadat de bus weg was begon de Chinees: Minibus? Minibus? Bleek dus dat het inderdaad niet onze halte was, maar gewoon een truc om toeristen een Minibus aan te smeren. Gelukkig kwam na een minuut of 2 de volgende bus al aan, waar we gewoon weer opgestapt zijn. Toen we eenmaal bij de goede halte waren, stonden daar direct weer 5 mensen te wachten op toeristen en na herhaaldelijk de minibusses geweigerd te hebben, zagen we al snel dat we de weg moesten oversteken voor de bushalte (mede dankzij de navigatie appartement met offline kaarten die we hier erg veel gebruiken) en kwam na niet al te lang onze volgende bus eraan.
Na een ritje van een minuut of 20 kwamen we aan bij de rotonde naast de ingang van het park, waar we werden gedropt. Daarna het laatste stukje gelopen richting de ingang. Daar onze kaartjes gekocht voor de entree, de transferbus en de kabelbaan omhoog en omlaag. Via de bordjes werden we richting de bussen geleid, natuurlijk via een winkelstraat met allemaal goedkope souvenirs. Nadat Marcel een Chinese hoed had gekocht, zijn we op weg gegaan naar de kabelbaan. Het was ook wel mogelijk om omhoog te lopen, maar aangezien we al wat later waren en het bloedheet was, hadden we toch besloten om maar met de kabelbaan te gaan. Eenmaal boven aangekomen, zijn we gelijk begonnen met het maken van vele foto’s en lekker begonnen met wandelen. In het begin waren er nog wel redelijk wat toeristen, maar hoe later het werd, hoe minder er over bleven. Wat dit betreft scheelde het een hoop dat we niet met een georganiseerde tour waren, aangezien die bijna allemaal in de ochtend gaan.
Toen we na een tijd aankwamen bij een flinke klim omhoog in de vorm van een steile en lange trap, verbaasden we ons in eerste instantie over hoe de Chinezen vroeger de muur überhaupt hebben weten te bouwen. Boven op de bergen en tussen de bossen, waar ze een enorme hoeveelheid stenen naartoe moesten sjouwen, om het nog maar niet te hebben over het bouwen zelf. Vervolgens mochten we er dan echt aan geloven en met rode koppen en helemaal kapot, kwamen we dan toch boven aan. Eerst even onze rust gepakt daar en wat water gedronken, voor we weer verder gingen. Na wat klimwerk, de eigenlijke doorgang was eigenlijk afgesloten, kwamen we op een nog rustiger stukje van de muur. Hier waren ook wat stukjes bij die wat minder gerestaureerd waren en na een klein tijdje lopen, waren wij nog de enigen die er liepen, waardoor in alle rust konden genieten van onze prachtige omgeving. Ook ontzettend mooie foto’s weten te maken hier. Na nog een klein stukje lopen, kwamen we aan bij een stukje, waar er zo ongeveer geen muur meer over was met een bordje verboden toegang. Toen zijn we maar een stukje terug gelopen weer en hebben onze lunch erbij gepakt. Ik kan zonder twijfel zeggen dat dit het mooiste plekje was, waar ik in mijn leven heb geluncht. Alleen met zijn tweeën bovenop de Chinese muur met een geweldig uitzicht.
Na de lunch zijn we weer naar beneden gaan lopen in de richting van de cable cars, aangezien die om half 5 stopten en het ondertussen al richting half 4 ging. Na een klein halfuur kwamen we alweer aan bij de cable cars en moesten we weer afscheid nemen van de Muur, maar niet voordat we eerst nog even een slang tegenkwamen. Vlak voor de ingang van de cable cars riep Marcel opeens naar me dat ik op moest passen. Ik was nog rustig naar de muur aan het kijken, maar ondertussen stond ik bijna bovenop een slang. Uiteindelijk allemaal geen probleem en gingen we beiden onze eigen weg.
Toen we beneden aankwamen begon ons volgende avontuur weer, in de vorm van de weg terug naar het hostel vinden. Nadat we eerst weer een stel opdringerige Minibus bestuurders hebben afgewimpeld, kwamen we aan bij de bushalte, of tenminste waar die zou moeten zijn. Nadat we van een Chinees te horen kregen dat we goed zaten, maar gewacht op de eerstvolgende bus, die na een minuut of 20 pas kwam opdagen. De rest van de route ging eigenlijk vrij makkelijk. Zonder problemen overgestapt op de bus naar Beijing en vanaf de bus terminal weer op de metro naar het hostel.
Daar nog weer even een biertje gedaan met Aalisha, waarmee we hadden afgesproken om te gaan stappen die avond. Vervolgens naar de Sanlitun bar street gegaan en een barretje ingedoken, waar we gewoon rustig een biertje dronken. Na een paar minuten stopte de live muziek echter van het podium en kwamen er twee dames paaldansen. Niet echt verwacht, maar ze konden het wel goed. Toen we echter wilden afrekenen kregen we opeens een rekening van bijna 40 euro voor 3 Chinese biertjes. Vervolgens probeerde de barman te beweren dat elk biertje ongeveer 6 euro was en we ook nog eens een kleine 20 euro moesten betalen voor onze tafel. Na wat stennis schoppen, bleef alleen nog de rekening voor de biertjes over. In ieder geval ook weer geleerd van tevoren naar de prijzen te vragen en dergelijke.
Vanaf daar gingen we op weg naar club Mix, een van de grotere clubs van Beijing, die redelijk in de buurt was. Op weg ernaartoe kwamen er een aantal dure sportauto’s langsrijden, dus we wisten gelijk in wat voor een buurt we waren beland. Bij de ingang van de club lag ook een grote parkeerplaats, die vol stond met auto’s van BMW, Mercedes en Audi. Daarnaast stonden er ook nog een Nissan Gtr, mijn droomauto, en een grote Lamborghini voor de deur. Dit gecombineerd met een vrij luxe sfeer bij de ingang zorgde ervoor dat we een beetje bang werden voor de entreeprijzen, maar tot onze verbazing mochten we gratis naar binnen, omdat we westerlingen waren.
Eenmaal binnen onze jassen in de garderobe opgehangen en daarna een biertje gehaald, die ook niet al te gek geprijsd was, in de mooiste club waar ik ben geweest. Enorm luxe atmosfeer en allerlei VIP-tafels, waar de champagne en dure drankjes in alle rust werden gedronken door de mensen die dat ook daadwerkelijk konden betalen. Na ons biertje hebben we ons begeven richting de dansvloer, waar we begonnen te feesten tussen alle Chinezen in. Na een tijdje gingen we het podiumpje voor de DJ’s op, waar we heerlijk los konden gaan op de erg goede muziek die werd gedraaid. Was ook erg mooi om te zien dat alle Chinezen ons echt geweldig vonden. Werd opeens een stuk drukker op het podium en daaromheen, op het moment dat wij erop klommen.
Toen we na een tijdje even wat rust en wat te drinken nodig hadden, kwam als snel een van de DJs/de Mc naar ons toe. Die stond zelf nog erger te stuiteren dan wij deden en bood ons alle drie meteen een Mix drankje aan, omdat hij het zo mooi vond dat we los gingen op het podium. Tijdens het drinken van ons drankje, waren we ook nog een beetje aan het dansen en trok de Mc er van alle kanten Chinezen bij, wat erg leuke momenten opleverde. Toen de drankjes op waren, wou de Mc dat we weer terug het podium opkwamen met hem, om daar weer door te feesten. Erg mooi om te zien dat Chinezen echt contact met je willen maken, je hun moves willen leren en ook jouw moves proberen na te doen. Je krijgt af en toe echt een beetje het idee dat je een of andere superster bent, zoals ze je soms aankijken.
Na een uurtje of 3 de benen onder ons lijf vandaan te hebben gedanst, waren we alle drie kapot en zijn we op weg naar het hostel gegaan. Bij de uitgang zagen we eerst nog een rolls royce van het terrein afrijden, voordat we langs de KFC zijn gegaan om nog even wat eten naar binnen te werken. Bij het Daarna zijn we met de taxi terug naar het hostel gegaan om ons bed op te gaan zoeken. Daar ook meteen afscheid genomen van Aalisha, die 2 uur later op het vliegveld moest zijn voor de vlucht naar haar volgende bestemming.
 
Dag 10
Toen we eenmaal wakker werden, waren we allebei wel wat aan de brakke kant en hadden we wat behoefte aan een lekkere rustige dag. Het zomerpaleis hebben we dus maar gelaten, we moeten natuurlijk nog wat te doen hebben voor de volgende keer Beijing, en zijn rustig de stad ingelopen, richting de winkels. Marcel moest namelijk nog een korte broek erbij hebben. Op het einde van de dag echter weer terug gekomen zonder kleding en zijn we maar weer in het barretje in het hostel gaan zitten. Eindelijk even wat tijd om onze verslagen bij te werken, aangezien het erg drukke dagen zijn geweest in Beijing. Desondanks hebben we met volle teugen genoten en zijn we na vandaag weer helemaal opgeladen voor onze volgende bestemming: Pingyao!